گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۶۷

 

بس ازین عمر سرسری که به تقلید زیستی

نظری کن به خویش تا ز کجایی و کیستی!

همه شب گفتگوی تو ده و باغ است و مال و زر

تو نگویی به خویشتن که: گرفتار چیستی؟

تو بگویی خدای را نشناسم به جز یکی؟

[...]

اوحدی
 
 
sunny dark_mode