ای خرد در طلب غایت تو

کرده پا آبله از بس دوری

تو به تدبیر جهان مشغولی

گر بکارم نرسی معذوری

از تو من بنده سؤالی دارم

[...]

نه دلش را ز طریقت نوری

نه سرش را ز حقیقت شوری

از قدمگاه توکل دوری

قایمی بر قدم مغروری

گر به نزدیکی خود مغروری

غم خود خور که به غایت دوری