ای که نه شقّۀ چرخ اطلس

بارگاهی ز سرا پردۀ تست

بهر شاگردی فرّاشات

بسته جوزا کمر خدمت چست

ماهرویان پس پردۀ غیب

[...]

ای ز خاک در تو تاج سرم

خود همینست بعالم هنرم

نم کلک تو و خاک در تست

حاصل خشک و تر بحر و برم

عقدها گوهر ازو بربایم

[...]

ای که در شیوۀ گوهر باری

ابر خواهد ز بنانت یاری

در قفس کرد سر خامۀ تو

طوطیانرا بشکر گفتاری

این چه خلقست بدین زیبایی؟

[...]

ای نسیم لطفت عنبر سای

وی زلال کرمت جان افزای

همچو دست تو بگوهر پاشی

سر کلکت شده انگشت نمای

التفات نظرت مایۀ بخت

[...]

ای بتو مملکت و ملّت را

تازه گشته زنو استظهاری

فخر دین صاحب عادل که بشست

دولت تو اثر هر عاری

از کتاب لطفت گل ورقی

[...]

ای که بر خدمت تو کردم وقف

هم نهان خود و هم پیدا را

چرخ را یک حرکت در همه عمر

بر خلاف تو نباشد یارا

نیست معلوم همانا بر وجه

[...]

مرد رک باش و بختی خو کن

تا که همبر چو کمان ساز ندت

...فراخی مکن و سر تیزی

ورنه چون تیر بیندازندت

نور دین ای که در افاق جهان

خاطر تو به هنر مشهورست

نظم پاکت شکر موزونست

لفظ عذبت کَهَر منثورست

نرگس از فضلۀ جام لطفت

[...]

خواجه وقت ستدن سخت پیست

بگه دادن اگر سست رگست

گر به چشمست به صورت لیکن

نجس العین به معنی چو سگست

ای که از عدل تو هر مظلومی

داد بیدادگر آسان بستد

قابض تو که به تهدید و وعید

ارتفاع همه سیچان بستد

آب دهقانان یکباره ببرد

[...]

نیک درخط شده ام از قلمت

که مرا قصد بجان می دارد

عثرات من غمگین از بر

همه چون آب روان می دارد

همه در روی رهی می گوید

[...]

صدر ملّت که دعا گویی تو

از سر صدق و صفا باید کرد

هرکجال قهر تو پیشانی کرد

خصم را روی قفا باید کرد

بهر بوسیدن خاک در تو

[...]

گفته بودی که مرا کسبی نیست

عقل این را ز تو باور نکند

تو علایی و در آنجا که روی

نیست ممکن که علی جر نکند

فصل دیماه بخوارزم اندر

جامع گرهست یکی صد باید

نمد و آتش و آبست کنون

عوض از خیش و زگنبد باید

آب چون بیضۀ بّلور شدست

[...]

ای که در خانۀ تو بیگه و گاه

اندر اید همه کس جز مهمان

سفره نان تو گر عورت نیست

چه کنی از همه خلقش پنهان؟

کیست جز نان تو در خانۀ تو

[...]

آن که سخت نشده هرگز سیر

نیست الّا شکم خواجه فلان

وان که بر خیر نشد هرگز چیر

نیست الّا قلم خواجه فلان

وان که روی از نظر کس ننهفت

[...]

ای کف راد تو معمار جهان

جاودان بادا معمار چنین

هم ز نور دل و رایت دارند

ماه و خورشیددو رخسار پنین

بدسگال تواگر شد کم و کاست

[...]

ای ز گردون بشرف برده سبق

وز عطارد بهنر برده گرو

در شب خطّ تو معنیّ دقیق

گشت انگشت نما چون مه نو

اگرت ابر بهاری خوانم

[...]

پسر زر دوز آن کندۀ شوخ

آن ز عشق در می زر مرده

سخت خشمست ولی سست گذار

آتشین شکل ولی افسرده

زیر بالایی چون سوزن خویش

[...]

ای کریمی که در آفاق جهان

نیست چون صیت تو عالم گردی

بحر با همّت تو بسته کفی

صبح با خاطر تو دم سردی

طرفه دردیست فراقت الحق

[...]