سخن بی غرض از من بشنو

بر دشمن مشو ایدوست مشو

دشمنان راه بدت آموزند

مشنو هرزه دشمن مشنو

با تو امشب ندبی خواهم باخت

[...]

ای ز گردون بشرف برده سبق

وز عطارد بهنر برده گرو

در شب خطّ تو معنیّ دقیق

گشت انگشت نما چون مه نو

اگرت ابر بهاری خوانم

[...]

گر کند بخت ره آموزی را

داغ شوق تو شود روزی او

در همه کون و مکان غیر تو کو

تا کسی بر تو برد غیرت ازو

خرمن هستی تو شد جو جو

بهر دانه تو چنین در تک و دو

گفت کای تازه جوان تند مرو

پند سنجیده پیران بشنو

چو الف از همه کس فرد مشو

حکم «المؤمن آلف » بشنو

ای بسا بد که ز یک خوی نکو

با نکوکار شود همزانو

تیر او مرغ پران سوی به سو

نامه مرگ بر جان عدو

خویش و بیگانه ازو قافله شو

راه و بیراهه ازو قافله رو

مخبر و محضر او هر دو نکو

بهتر از مخبر او محضر او

بند بر خلق در گفت و شنود

قایل و سامع خود هم خود شو

زین هیاهو عسس و شحنه ز کو

گرد گشتند بدور سر او

هر سحرگه دمِ در بر لبِ جو

بود چون کِرمِ به گِل رفته فُرُو

داشتند آرزوی صحبت تو

مولیر و کرنی و راسین و روسو

زان که گر زال زدی دست بر او

دختر آن لقمه نبردی به گلو