چون بهشتست جهان می باید

ببهشت او که خوری می شاید

روز شادیست طرب باید کرد

کز دل خاک طرب میزاید

شاخ از رقص همی ننشیند

[...]

قهرت از مهر سپر برباید

خشمت از کوه کمر بگشاید

صیقل تیغ تو هنگام وغا

زنگ کفر از رخ دین بزداید

چرخ صد چشم چو تو کم بیند

[...]

فاین نجوم الجو من کف قابض

و این هلال الافق من حبل رائد

فقصر عنان الجهد فی طللب المنی

فلست بآساد العرین بصائد

مفتی ملت انعام و کرم

اندرین حال چه می فرماید؟

در حق شخصی درمانده چنان

که برو خلق همی بخشاید

خفته بیمار بکنجی اندر

[...]

پا به خلخال ردیف آراید

بر جبین خال خیال افزاید

بهر تو سفره و خوان آراید

شربت و میوه بر آن افزاید

ور به فرقش ز جفا تیغ آید

به که چون زخم دهان نگشاید

ناگهان ابر ز هم بگشاید

نور مه روی زمین آراید

از شکر کام و دهان آساید

وز شکر خنده روان افزاید

گر تو را صحبت نیکان باید

جز به نیکی ره آن نگشاید

همه از توست بلی کی شاید

کز تو کاری که نه عدل است آید

پا به خلخال ردیف آراید

بر جبین خال خیال افزاید

در شکنجه کش و لت زن شاید

که ز انکار به اقرار آید