علم جاه به بطحا افراخت

مکه را سکه دولت نو ساخت

دلگشا زمزمه دیگر ساخت

پرده نعت پیمبر پرداخت

رای او رایت جمشید افراخت

چتر او سایه به خورشید انداخت

وان حقایق ز درون عکس انداخت

علم کثرت اعیان افراخت

روزی از بالش زین مسند ساخت

قاصد صید سوی صحرا تاخت

زیر پهلو ز ردا فرش انداخت

تیغ همخوابه سپر بالین ساخت

پرده ای نو ز پس پرده بساخت

چنگ را هم به همان پرده نواخت

خویش را شهره به بیماری ساخت

وانگه آواز به هر شهر انداخت

فرخ آن کس که به تنهایی ساخت

رخش در عالم یکتایی تاخت

پس پی تخلیه در مبرز تاخت

کفش را در چه مبرز انداخت

هرکه او نغمهٔ شوری بنواخت

ضرر و زحمت «‌شوری‌» نشناخت

کار اسلام خراب آن کس کرد

که پس‌ازمرگ ‌نبی شوری ساخت

قتل عثمان شد از آن روز درست

[...]

گفت ‌زالی که ‌دلت را خون ساخت

رفت جایی که عرب نی انداخت‌!