پوستک تا ندرندت مک بر میخ لبیس

شیعر البسه نت قیدس قیری واهن

بر لباسی عدد بخیه که داند چندست

درزیش درزی معنی و خرد استادست

رنگرز دست خیالست و تفکر قصار

این همه نقش بدیوار در آرایشها

نظر آنکو نکند نقش بود بر دیوار

همچو دستار که آشفته شود وقت سماع

قاری این شعر تو در البسه حالی دارد

بگز نیزه قدخصم از آن پیمایند

تا ببرند بشمشیر و بدوزند بتیر

زوده نرم ستان از جهه پیراهن

کانچه در زیر بود نرم به از استظهار

ای بسازنده که در ژنده نهان یافته اند

حسن این شاهد کمخا بتو رو ننماید

تا چو اطلس نکنی ساده دل از نقش عیوب