نسبت روی تو با روی پری نتوان کرد

از کجا تا بکجا بی بصری نتوان کرد

نسبت شرب زرافشان بپری نتوان کرد

از کجا تا بکجا بی بصری نتوانکرد

سالوو ساغر اگر زانکه بعقدت نرسد

[...]

این کهن دیر جهان کشته فراوان دارد

دم عیسی نفسی جو که دلش جان دارد

زوده نرم که اقلیم صفاهان دارد

تو مپندار که از معدن کتان دارد

در بر حجله پرزیورو کت رخت سیاه

[...]

آنکه بر نسترن از غالیه خالی دارد

الحق آراسته حسنی و جمالی دارد

خرم آن شمله که با ریشه خیالی دارد

خوشدل آنخرقه که با وصله وصالی دارد

جز کتان دو خته بر وی کلک مشکین چیست

[...]

هر که وصلت طلبد ترک سرش باید کرد

ورنه اندیشه کاری دگرش باید کرد

هر که افسر طلبد ترک سرش باید کرد

ورنه تدبیر کلاه دگرش باید کرد

وانکه راهست هوا جامه پاک و حمام

[...]

چهره ام دیده چه حاصل که بخون کرد نکار

که برون نقش ونگارست و درون ناله زار

گور ظلم نگر از رخت پر از نقش و نکار

که برون نقش و نگارست و درون ناله زار

در صف زخت که عنبر چه بود صدرنشین

[...]

دست تا چند نهادن به شکاف دستار

ادب آن دان که نکاوند بزرگان بسیار

بایدت گنبد دستاری چنان محکم بست

که به هم بر نشود گرچه بیفتد زمنار

تا خداوند ببخشد ز نُوَم دستی رخت

[...]

دارم از زلف سیاهت گله چندان که مپرس

که چنان زو شده ام بیسرو سامان که مپرس

دارم از بیسرو پائی گله چندان که مپرس

شده بیرخت چنانم من عریان که مپرس

هم زمستان زقضا نیست بپایم شلوار

[...]

فکر بلبل همه آنست که گل شد یارش

گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

انکه خیاط برد پارچه از رووارش

پنبه حلاج چرا کم نکند از کارش

رخت را زود مدر دیر مپوسان در چرک

[...]

فاش میگویم و از گفته خود دلشادم

بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

داد تشریف بهار و دل ازان شد شادم

که دگر کرد زحمالی رخت آزادم

چند اندر دکه آش پزان بنشینم

[...]

نام آن لب بخط سبز بجائی دیدم

کاغذی یافتم و قند در و پیچیدم

روی تقویم ز خط خوش مخفی دیدم

جامه روزی که نکو بود بقد ببریدم

بود دسمالچه چون وصله اندام کتان

[...]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

چرخ سنجاب شمارو دم قاقم مه نو

ایدل از راه بدین ابلق بیراه مرو

گرزنم دست در آن دگمه زر بفروشم

[...]

ای که مهجوری عشاق روا میداری

عاشقانرا زبر خویش جدا میداری

ای فلک چند مرا بیسرو پا میداری

یقه وار از همه رختم بقفا میداری

پوستین را مکن از روی بهر حال جدا

[...]

میلک و میخک و کرباس و قدک در کارند

(تا تو رختی ببر آری و بغفلت ندری)

گیوه افتاده بپایت زره عجز تو هم

(بار دستار نشاید که به گردن نبری)

جامه خوش ببر از دست گدایان نکنم

که بدوزند بمن کیسه که این بزازیست

دست بالا بنما درزی ازان شال درشت

تا بدانند که نازک بدنی زین دستست

بردستار نسوزد بر شمعت مندیل

این مثل خوانده کآفت پروانه پرست

در زیان برقد کس جامه کوته مبرید

از خدا شرم بدارید و ببالا نگرید

بند شلوار نشاید که ببندند چنان

که بدندان وبدستش نتوانند گشاد

ممسکش هر بدو روزی ببرد تشریفی

گوید این نیز نهم بر سر آنهای دگر

طیلسانست میان من و دستار حجاب

وقت آنست که این پرده بیکسو فکنم