اگر ای باد تو را بر در او هست قبول

خاک را نیز چنان کن که شود وجه قبول

ننمائی سبکی تا نشود گرد و غبار

که سر یار گران است و دل دوست ملول

به چه ارزم من خاکی که روم بر در او

[...]

ساقیا زین هنر و فضل ملولیم ملول

ساغری ده که بشوییم ز دل نقش فضول

مشکل عشق چو حل می نشود چند نهیم

گوش ادراک بر افسانه اوهام و عقول

سحر از کوی خرابات برآمد مستی

[...]

قدر من در صف عشاق تو زان پستتر است

که زنم گام ارادت به مقامات وصول

در دلم نقش شده نام گدایان درت

بس بود نامه احوال مرا مهر قبول

آنکه از خون جگر شستن دل کرد قبول

می‌توان گفت که شد در ره عشقت مقبول

ما نکردیم به جز درد و غمت هیچ وصول

هرکس از مهره مهر تو به نقشی مشغول

گر بر این باطله یغما کرم شبه رسول

نکشد خط قبول

مقصد کون محمد که در ادراک عقول

انبیاراست خداوند و خداراست رسول

وربهرعالمش از قدر خروج است و دخول

فرق نزدش نه زعمق و نه زعرض و نه زطول

ز علی کرد بلال از پی تسکین بتول

آخر از کثرت اصرار به ناچار قبول

گشت در شام چو آرامگه آل رسول

در گذرگاه یهودان بنمودند نزول

روز و شب با تن تب‌دار و پریشان و ملول

همچو (صامت) به عزاداری دلبند رسول

چون چنین دیدم بر جای بماندم از هول

هردم از حیرت بر خویش بخواندم لاحول

کز چه رو نیست در اینجای بشر یاذالطول

نه نیوشنده صوت و نه سراینده قول

سخنت جمله صغیرا بر ارباب عقول

رای عقلست و پسندیده طبع و مقبول

نا قبول آنکه کلامت نه بجان کرد قبول

لیک آن به که نگردی توهم از پند ملول