روی زرینم از اندیشه سیمین بر او

چه کنم دیده اگر باز نبینم بر او

روی او تازه گل پر بر و رخسار مرا

نکند تازه مگر تازه گل پر بر او

به لب و بر همه با حور و پری باشم اگر

[...]

خنک آن جان که رود مست و خرامان بر او

برهد از خر تن در سفر مصدر او

خلع نعلین کند وز خود و دنیا بجهد

همچو موسی قدم صدق زند بر در او

همچو جرجیس شود کشته عشقش صد بار

[...]

هر که چون شبنم گل پاک بود گوهر او

چمن آرا کند از دامن گل بستر او

چشم بد دور ز مژگان سبکدست تو باد!

که به خون دو جهان سرخ نشتر او

هر که را برق نگاه تو کند خاکستر

[...]

سرونازی که منم محو رخ انور او

هاله مه شود آغوش ز سیمین بر او

چه کنم با صف مژگان بلا پرور او

رگ جان می زند از خیره سری نشتر او

هر که سوزد زحسد سینهٔ کین آور او

گل کند آتش نمرود ز خاکستر او

بر زمین چون گل مهتاب فتد نقش پی اش

[...]

گرچه عید آمده نیکوی و بنازم سر او

رفتن روزه نکوتر که خدا یاور او

چند بینیم رود زاهد و هر زهد فروش

همچو دستار زده حلقه بگرد سراو

چند یابیم چمد شیخ وگروهی بریا

[...]

در یمینش بگلو بوسه زنان خواهر او

در یسارش بسم اسب رخ دختر او

در جنوبش بفغان عصمت جان پرور او

در شمالش به جزع عترت بی یاور او

گفت یا رب بحق عیسی و جاه و فر او

هم به تهمت زده مریم که بود مادر او

که سخن گوید از این سر لب جان پرور او

تا بدانم که چه آورده جهان برسر او

آب گردید ز صدمه بدن لاغر او

گشت کاهنده به زندان بلا پیکر او

چو کنم یاد ز احوال تن بی‌سر او

غرقه خون پیکر او