×
مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۱۲
خنبهای لایزالی جوش باد
باده نوشان ازل را نوش باد
تیزچشمان صفا را تا ابد
حلقههای عشق تو در گوش باد
دوش گفتم ساقیش را هوش دار
[...]
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۲۴ - در معنی آنک مرج البحرین یلتقیان بینهما برزخ لا یبغیان
این شنیدی مو بمویت گوش باد
آب حیوانست خوردی نوش باد
اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۱۸۴
یک سخن دارم دو عالم گوش باد
ساغر زهری کشیدم نوش باد
جلوه پیرا گشته دور از چشم بد
عالمی خمیازه آغوش باد