عالمی روشن شده از نور او

و آنکه هست انسان کامل پور او

مرتضی روشن شده ازنور او

مظهر نور ولایت پور او

راه روشن ساختم از نور او

چون ندیدی تو شدی مهجور او

آن یکی گفت ای دلت پر شور او

خیز تا با تو نمایم گور او

خلق چندان جمع شد بر گور او

مو کنان جامه‌دران در شور او

پنج حسی از برون میسور او

پنج حسی از درون مامور او

او به او یعنی به نور نور او

نور او اَعْنی به حق دستور او

چشم عالم روشن است از نور او

ناظر او نیست جز منظور او

او ظهوری کرد و ما پیدا شدیم

غیر او خود نیست این مشهور او

در ولایت ما حکومت می کنیم

[...]

عین او بنگر به عین نور او

تا که باشی ناظر و منظور او

چشم عالم روشن است از نور او

ناظر او نیست جز منظور او

قاف تا قاف امتداد دور او

تا به پشت گاو و ماهی غور او

خاک بر فرق وی و بر نور او

ای تفو بر او و چشم کور او

از لطافت کس نیاید غور او

وز غیوری کس نداند طور او