صبح دم زد ساقیا هین الصبوح

خفتگان را در قدح کن قوت روح

در قدح ریز آب خضر از جام جم

باز نتوان گشت ازین در بی فتوح

توبه بشکن تا درست آیی ز کار

[...]

صد هزاران جسم خالی شد ز روح

تا درین حضرت دروگر گشت نوح

گاه ایمان گاه برهان گاه نوح

گاه دراجسام انسان روح روح

گاه ذوق و گاه شوق و گاه روح

گاه بوده اهل معنی را فتوح

جسم خود را پاک گردان همچو روح

خویش را انداز در کشتی نوح

من ترا راهی نمایم همچو روح

تا روی در کشتی احمد چو نوح

گه شدی آدم گهی طوفان نوح

گاه آیی در درون گل چو روح

گاه آدم آمد او و گاه نوح

گاه عیسی مجرّد گاه روح

این کتاب من بود گنج فتوح

میکند آگاهت از کشتی نوح

گه بعیسی همدمی و گه بروح

گه بموسی در عصائی گه بنوح

گه درآری در قفس مرغی چو روح

گه باو بخشی ز معنی صد فتوح

گه بباقر بوده‌ای در جان چو روح

گه بصادق داده‌ای علم فتوح

مظهرم جان تازه گرداند چو روح

جوهر ذاتم دمیده چون صبوح

لوح را گفت ای همه ریحان و روح

نیست هم تلویح تو در هیچ لوح

در همه چیزی روانی همچو روح

در دو عالم با سرافتاد از تو نوح

صورتی از پای تا سر جمله روح

لطف در لطف و فتوح اندر فتوح

سالک آمد نوحه گر در پیش نوح

گفت ای شیخ شیوخ و روح روح

پیر گفتش هست نوح آرام روح

حق نهاده نام او از نوحه نوح

چون بگفت این بیتها را در صبوح

با صبا گفتا مرا در تن چو روح

کان قلبی کالغوادی من فتوح

انت قلبی انت عینی انت روح