رو تو از دنیای دون بگذر چو من

گر تو انسانی گذر زین انجمن

پیرمردی بود سالک همچو من

راه عرفان رفته در هر انجمن

بود اوواقف ز حال و کار من

کس چو او واقف نبُد در انجمن

رو صدف پر درّ معنی کن چو من

تا شوی فارغ ز شرّ اهرمن

گشته او واقف بسی ز اسرار من

در معارف می‌شود او مؤتمن

بعد از آن مالید دست خود بمن

زآن یدالله خوانمش در انجمن

نام این کردم وصالت نامه من

زانکه وصلت دیده‌ام از خویش من

گر هزاران پاره گردد جسم من

بیشکی دانم ترا بی‌ما و من

مدتی فریاد و زاری در چمن

کرد بلبل پیش نسرین و سمن

شصت پیغمبر بد اندر دور من

نام من افتون شاه انجمن

پس منادی زد که هر کس نزد من

رفعت و منشور خواهد ز انجمن

گفت اینجا در من گم شد ز من

در میان بحر شد آن درّ من

هم درین بازار خواهم گشت من

تا مگر در باز یابم پر ثمن

وارهان ما را و جوهر ده بمن

تا نگویم بعد ازین من ما و من

از چه مدهوش آمدی نزدیک من

پیش آی اکنون تو در ره یک زمن

پرده ما زان تست و تو ز من

من ز تو پیدا شده هم پرده من

هست گشتم نیستم در پرده من

پردهها کرده همی برگرد من

نه عیانم هم عیانم شد که من

نیستم اما توی کلی و من

شاد باش و فارغ و آمن که من

آن کنم با تو که باران با چمن

گفت اینک نایب آن مرد من

نایب عیسی منم اندر زمن