دی ز دیر آمد برون سنگین دلی

با لبی پرخنده بس مستعجلی

عالمی نظارگی حیران او

دست بر دل مانده پای اندر گلی

علم در وصف لبش لایعملی

[...]

طاقت سیمرغ نارد بلبلی

بلبلی را بس بود عشق گلی

ای گدایان چندازین بی‌حاصلی

راست ناید عاشقی و بددلی

هر یکی راهست در دل مشکلی

می‌بباید راه را فارغ‌دلی

بود در اول همه بی‌حاصلی

کودکی و بی‌دلی و غافلی

چون ندارد مرده کشتن حاصلی

سر نبرد مرده را جز جاهلی

پیرزن در حال گفت ای بوعلی

از کجا آوردی آخر احولی

صوفیی می‌رفت چون بی‌حاصلی

زد قفای محکمش سنگین دلی

بی‌تنی بی‌دولتی بی‌حاصلی

بی‌نوایی بی‌قراری بی‌دلی

حق نخواهی دید الاّ با علی

رهبر کلّ جهانست آن ولیّ

جرم ما را بخش بر آل علی

تا شود آئینهٔ ما منجلی

او خلیفه بود کی بود او ولی

این ولایت را نبی دارد جلی

گر شوی تو همچو فتح موصلی

ور شوی چون احمد حواری ولی

بود اندر عصر من دانا دلی

حل نمودی هر کرا بُد مشکلی

بعد از آن دیدند نیکو منزلی

گنبدی عالی در آنجا ازگلی

جنگ خندق بود جنگ مشکلی

در میانشان بود مرد پردلی

گر بصورت بود آن کودک ولی

لیک بد نور بزرگی زو جلی

هست عمرو اندر جهان جاهلی

ظلم و کفر از صورت او منجلی

چون اجازت یافت از احمد ولی

بود انوار ولایت زو جلی

بود در بغداد نیکو مقبلی

سیّد پاکیزه خلقی پر دلی