این و صد چندین سپاه و لشگرند

سر به سرمیر اجل را چاکرند

در میان عاشقان مرغان درند

کز قفس پیش از اجل برمی پرند

أهل فضل و أهل دانش بر سرند

از میان خلق ایشان گوهرند

این جماعت دشمنان حیدرند

پیش ما لایق به تیغ و خنجرند

این محبان نبی و حیدرند

در طریق شرع احمد انورند

مصطفی و مرتضی یک جوهرند

با موحدّ همچو نور اندر برند

دایماً در طاعت حق حاضرند

با دلی پرخون و جانی ناظرند

گفت فرقست آنکه خلقان دیگرند

جمله شادی میکنند و میخورند

گاه همچون سگ زهم می بردرند

گه چو گرگان میکشند ومیخورند

پیشتر زان کاین حریفان بگذرند

بگذر از ایشان که با تو نسپرند

هر دوعالم دشمن یکدیگرند

عقل و جان از کار عالم بر ترند

قومی اندر گفتگوی آن درَند

لاجرم خر مهره در عالم برند

تا به بازار زمانه آورند

هر کسی بر نقش جوهر بنگرند

و آن سببها کانبیا را رهبرند

آن سببها زین سببها برترند

مؤمنان آیینهٔ همدیگرند

این خبر می از پیمبر آورند

چون به تذکیر و به نسیان قادرند

بر همه دلهای خلقان قاهرند

دشمنان او را ز غیرت می‌درند

دوستان هم روزگارش می‌برند

تا درین ظلمت تحری گسترند

هر کسی رو جانبی می‌آورند

اندر آن بازار که‌اهل محشرند

حس مس را چون حس زر کی خرند

تا غریمان چونک آن حلوا خورند

یک زمانی تلخ در من ننگرند