می رسد بوی جگر از دو لبم

می برآید دودها از یاربم

می بنالد آسمان از آه من

جان سپردن هر دمی شد مذهبم

اندکی دانستیی از حال من

[...]

احمق ار حلوا نهد اندر لبم

من از آن حلوای او اندر تبم

غیر ازین دیگر نباشد مذهبم

بر همین مذهب بداری یا ربم

دور دار ای آب، لب را از لبم

ترسمت دریا بجوشد از تبم

زیر خاک ای مونس روز و شبم

در غم کلثوم و فکر زینبم

زنده از تقبیل خاک یثربم

خوشتر از روز عراق آمد شبم