بازآی آخر که در بگشاده‌ایم

تو غرامت کرده باز ایستاده‌ایم

ما همه از بهر مردن زاده‌ایم

جان نخواهد ماند و دل بنهاده‌ایم

که درون سینه شرحت داده‌ایم

شرح اندر سینه‌ات بنهاده‌ایم

لایق آنک بدو خو داده‌ایم

در خور آن رزق بفرستاده‌ایم

خوش در میخانه‌ای بگشاده‌ایم

باده‌نوشان را صلایی داده‌ایم

جام می بر دست و رندانه مدام

سر به پای خم می بنهاده‌ایم

در خرابات مغان مست و خراب

[...]

دل به دلبر جان به جانان داده‌ایم

بندهٔ او وز همه آزاده‌ایم

از سر هر دو جهان برخاستیم

بر در میخانه مست افتاده‌ایم

عاشقانه در خرابات مغان

[...]

در خرابات فنا افتاده‌ایم

سر به پای خم می بنهاده‌ایم

ما بهشت از بهر تو آماده ایم

حوریان را زیب و زینت داده ایم

قصرها بهر تو زینت داده ایم

تختها در قصرها بنهاده ایم

عشق را، از یک مشیمه ازاده‌ایم

لب به یک پستان غم بنهاده‌ایم

ما گران سیریم و خام و ساده ایم

در ره منزل ز پا افتاده ایم

ما ترا بی توشه نفرستاده‌ایم

آنچه می‌بایست دادن، داده‌ایم