گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۷

 

او همانا نابهٔ شبهای من نشنیده باشد

ورنه هم بر گریهای زار من بخشیده باشد

نی، چه باک از نالهٔ من لاله‌رویی را؟ که صد پی

همچو گل برگریهٔ شبگیر من خندیده باشد

ماه گردون از برای گرد خاک آستانش

[...]

اوحدی
 
 
sunny dark_mode