آنکه خورشید درخشان ذره رای ویست

اسمانرا چون زمین سر کوفته زیر پی است

آنکه حکمش عدل را بر میکند فرمانروا

گرچه عدل از بدو فطرت سخره طبع وی است

وانکه از رشک کف تشویر طبع راد او

[...]

واله عشق تو را تمییز خار از گل کی است

دید دیوانه بهار خرم و گفتا دی است

آتشین گلهای داغت بر دل از هم نگسلد

نوبهار حسنی و گلهای تو پی در پی است

محرم وصفت نمی بینم زبان و گوش خویش

[...]

آنکه در شور آورد شوریده‌حالان را می است

نالهٔ نی بر دل آشفتگان تیر نی است

گر غمی داری، میی دارم که زنگ از دل برد

صیقل آیینه ی آشفتگان موج می است

وعده ی وصل آن گل رعنا به فردا می دهد

[...]