گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۰۵

 

یکدو دم هنگامهٔ تشویش مهر و کینه بود

هرچه دیدم میهمان خانهٔ آیینه بود

ابتذال باغ امکان رنگ گردیدن نداشت

هرگلی ‌کامسالم آمد در نظر پارینه بود

منفعل می‌شد ز دنیا هوش اگر می‌داشت خلق

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode