گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴۰

 

شکر این آب و علف ضایع کنان یک دم بجاست

شکر ارباب سخن باقی است تا عالم بجاست

می کند اشک ندامت پاک، دل را از گناه

نیست از دوزخ غمی تا دیده پر نم بجاست

بی کشاکش نیست عیسی گر برآید بر فلک

[...]

صائب تبریزی
 
 
sunny dark_mode