با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا ؟

گوهری باشی و از سنگی فرومانی چرا ؟

می‌کشد هر کرکسی اجزات را هر جانبی

چون نه مرداری تو بلک بازِ جانانی چرا ؟

دیده‌ات را چون نظر از دیده‌ی باقی رسید

[...]

ای دل غمگین به حال خویش حیرانی چرا؟

با همه جمعیت خاطر پریشانی چرا؟

ز انقلاب عرصه امکان هراسانی چرا؟

همچو بوتیمار سر اندر گریبانی چرا؟