چون فروماندی ز بد کردار خویش

پارسا گشتی کنون و نیک خو

آن مثل کز پیش گفتند، ای پسر،

من به شعر آرم کنون از بهر تو

گند پیری گفت که‌ش خوردی بریخت

[...]

هموم رجال فی امور کثیرة

و همّی من الدنیا صدیق مساعد

هر کسی محراب دارد هر سویی

باز محراب سنایی کوی او

اذا ما تمنّی الناس روحا و راحة

تمنّیت ان القاک یا عز خالیا

هر کسی محراب دارد هر سویی

باز محراب سنایی کوی تو

یا من الی وجهه حجّی و معتمری

ان حجّ قوم الی ترب و احجار

هر کسی محراب دارد هر سویی

باز محراب سنایی کوی تو

جزو گردد، کل شود، نه کل، نه جزو

صورتی باشد صفت نه جان، نه عضو

صد هزاران عارفان در گفتگو

اندرین ره لوح دل در شست و شو

این سخن را از ره مردی شنو

تا نمانی در قیامت در گرو

این نماز عشق را آنجا وضو

راست ناید جز به خون پاک رو

نی همی گوید که حق گفتا بگو

من بگویم سرّ اسرارت نکو

مصطفی گفته است راه راست رو

مرتضی گفته است راز حق شنو

رو تو خود را از میان بردار تو

تا ترا سلطان دین داند نکو

رو تو انسان باش و ازانسان شنو

گر تو هستی راه بین در راه رو

می‌نشین با عارفان نیکخو

صحبت ارباب دنیا را مجو

هرچه گوئی نیک گو ای نیک خو

تابماند در جهانت گفتگو

یا امیرالمؤمنین با من بگو

سرّ اسرار خدا را روبرو

نام من عطّار گفت و گفت گو

از من و ازغیر من زنهار جو

کرد قاضی یک هزاری قرض از او

گفت دیگر را نگه دار ای نکو

وای بر کار تو و بر حال تو

هیچ نامد از تودر عالم نکو

ما بدین حیدری داریم رو

یک جهت باشیم ما در دین او

گر تو مردی سرّ شاه از من شنو

مظهر حقّ را بدان با او گرو