از طریق زادن ای مرد نکو

آمدی اندر جهان چار سو

مردم اندر کائنات رنگ و بو

زادم اندر عالم بی های و هو

چون غریبان در دیار خود مرو

ای ز خود گم اندکی بیباک شو

هر کجا رومی برد آنجا برو

یک دو دم از غیر او بیگانه شو»

می نگنجد آنکه گفت الله هو

در حدود این نظام چار سو

آن یکی در دست او تیغ دو رو

وان دگر پیچیده ماری در گلو

گفت رومی «این قدر از خود مرو

از دم آتش نوایان زنده شو

آن که گوید «از حضور من برو»

آنکه پیش او نیرزم با دو جو

هر چه در غیب است آید روبرو

پیش از آن کز دل بروید آرزو

این که می بینی نیرزد با دو جو

از جلال لا اله آگاه شو

ایکه از ترک جهان گوئی ، مگو

ترک این دیر کهن تسخیر او

احتساب خویش کن از خود مرو

یکدو دم از غیر خود بیگانه شو

ما همه عبد فرنگ او عبده

او نگنجد در جهان رنگ و بو

در هجوم روز حشر او را مجو

هست در امروز او فردای او

تا نداری از محمد رنگ و بو

از درود خود میالا نام او

زخم ازو ، نشتر ازو ، سوزن ازو

ما و جوی خون و امید رفو

گل مخر گل را مخور گل را مجو

زانکه گل خوار است دائم زرد رو

این کهن سامان نیرزد با دو جو

نقشبند آرزوی تازه شو

ای مسلمان جز براه حق مرو

ناامید از رحمت عامی مشو

شهر غزنین یک بهشت رنگ و بو

آب جوها نغمه خوان در کاخ و کو