هر که او در راه حق باشد نکو

این مددها لاجرم آید ز او

خود حضوری یابی از پهلوی او

دین ودنیا گرددت بیشک نکو

ای برادر راست گویم من بتو

غیر راه مرتضی نبود نکو

گرچه دانست نکو باشد نکو

لیک کشف الغیب هم باید بدو

رو بسوی حیدر کرّار رو

وز بهشت عدن برخوردار شو

هرچه می‌گویم تو گفتارم شنو

ورنه باشی اندر این دنیا گرو

روتو از آلودگیها دست شو

تا شوی صافی چو باده در سبو

این جماعت همره تابوت او

جمله می‌رفتند خوش تکبیر گو

دفتر صورت بیندازو برو

تادهندت جام وحدت نو بنو

با پدر گفتا کجا بودی بگو

تا شوم واقف ز اسرارت نکو

گفت یک ره که مرا بردار تو

یا سوارم شو که گردد ره نکو

گفت این مرده است یا زنده بگو

من شدم از گفت او آشفته خو

هرچه هست از نطق شه باشد نکو

غیر را از این معانی خود مگو

ای برادر در شریعت راه رو

نیک بین و نیک دان و نیک شو

تاشود سبز و ببار آید ازو

میوهٔ حبّ علی در جان نکو

زآنکه تیغش حاضر است و کور تو

تو یدالله را نمی‌دانی نکو

در شب تاریک ای یار نکو

زینهاری تو سخن آهسته گو

صورت خوبان بود پیشم نکو

هر که این مذهب ندارد وای او

این چنین دولت غنیمت دار تو

روز و شب پیوسته حق را شکر گو

گویدت ای وای بر احوال تو

حال تو از حبّ زر شد نانکو