ده زکات روی خوب ای خوب‌رو

شرح جان شرحه شرحه بازگو

بس دراز است این حدیث خواجه گو

تا چه شد احوال آن مرد نکو

خواجه گفتش فی امان الله برو

مر مرا اکنون نمودی راه نو

او نداند که هزاران را چو او

دیو افکندست اندر آب جو

چون شکر پاید نهان تاثیر او

بعد حینی دمل آرد نیش‌جو

خواه ز آدم گیر نورش خواه ازو

خواه از خم گیر می خواه از کدو

این نمک باقیست از میراث او

با توند آن وارثان او بجو

چنگ را برداشت و شد الله‌جو

سوی گورستان یثرب آه‌گو

امر می‌آمد که نه طامع مشو

چون ز پایت خار بیرون شد برو

سوی گورستان عمر بنهاد رو

در بغل همیان دوان در جست و جو

ای تو از حال گذشته توبه‌جو

کی کنی توبه ازین توبه بگو

جست و جویی از ورای جست و جو

من نمی‌دانم تو می‌دانی بگو

خواه صاف و خواه سیل تیره‌رو

چون نمی‌پاید دمی از وی مگو

مرد افسونگر بخواند چون عدو

او فسون بر مار و مار افسون برو

پس سلیمان همتی باید که او

بگذرد زین صد هزاران رنگ و بو

ترک ماهیات و خاصیات گو

شرح کن احوال آن دو ماه‌رو

آب بارانست ما را در سبو

ملکت و سرمایه و اسباب تو

این سبوی آب را بردار و رو

هدیه ساز و پیش شاهنشاه شو

گشته دین را تا قیامت پشت و رو

در خلافت او و فرزندان او

آب شیرین و سبوی سبز و نَوْ

ز آب بارانی که جمع آمد به گَوْ