نه سببها و اثرها مغز و پوست

چون بجویی جملگی آثار اوست

چشمها چون شد گذاره نور اوست

مغزها می‌بیند او در عین پوست

خشم احیا خشم حق و زخم اوست

که به حق زنده‌ست آن پاکیزه‌پوست

حق همی‌دید آن ولی ستارخوست

لیک چون از حد بری غماز اوست

سجده آدم را بیان سبق اوست

سجده آرد مغز را پیوست پوست

طالب گنجش مبین خود گنج اوست

دوست کی باشد به معنی غیر دوست

نام حق عدلست و شاهد آن اوست

شاهد عدلست زین رو چشم دوست

آدم اصطرلاب اوصاف علوست

وصف آدم مظهر آیات اوست

جمله تصویرات عکس آب جوست

چون بمالی چشم خود خود جمله اوست

هرچه در وی می‌نماید عکس اوست

هم‌چو عکس ماه اندر آب جوست

این یکی اسپست جانم رهن اوست

گر برد مردم یقین ای خیردوست

او توست اما نه این تو آن توست

که در آخر واقف بیرون‌شوست

خشت اگر پرست بنهادهٔ توست

آن دو سه مو از عطای آن سوست

خالی از خود بود و پر از عشق دوست

پس ز کوزه آن تلابد که دروست

گفت شاها صید احسان توست

پادشاهی کن که بی بیرون شوست

گفت هر کو را منم مولا و دوست

ابن عم من علی مولای اوست

چونک خوردی و شد آن لحم و پوست

رنگ لحمش داد و این هم خاک کوست

بحر شه که مرجع هر آب اوست

چون نداند آنچ اندر سیل و جوست

خرم آن کین عجز و حیرت قوت اوست

در دو عالم خفته اندر ظل دوست

تا سهیلت وا خرد از شر پوست

تا شوی چون موزه‌ای هم‌پای دوست