کرده خرگاهی بپا از زر ناب

تافته از سیم و ابریشم طناب

پرده‌ها آوبخته بر نقش چین

نقش‌ها از دُرّ و یاقوت ثمین

ملکشان ملک یمین

وزمراکش تا به چین

از یسار و از یمین

راه جستند اندر آن جنت به فن

اول عشق است این

[...]

هرکه خواند فاعلاتن فاعلن

کی تواند راند از دانش سخن

یکطرف در عطرپاشی یاسمن

یکطرف در جلوه قد نسترن

ای اروپا می‌روم سوی وطن

بعد ازین، یا جای تو، یا جای من

گفت او را این چنین، کاکا سخن:

«تو چه حق داری خوری از رزق من!»

گفت، هان بر گوی شغل خویشتن

گفت، هستم همچو قاضی راهزن

تا به مرداری بیالودم دهن

تو حسابی ساختی از بهر من

تو بسی گفتی ز کار خویشتن

من نگفتم هیچ و دیدی کار من

یاوه میگوئی، چه میگوئی سخن

کینه میجوئی، چو می‌بندی دهن

خار را گفتم، که خلخالش مکن

مار را گفتم، که طفلک را مزن

مادر من، گفت در طفلی بمن

رو، بکوش از بهر قوت خویشتن

گر تو میبودی به محضر، جای من

همچو من، کوته نمیکردی سخن