آزمایش را گهی در ابتلا

کرد و سد نعمت نهان در یک بلا

رو مگس می گیر تا هستی هلا

سوی دوغی زن مگسها را صلا

امت شیر خدا عزوعلا

ره بده ما را درین کوه بلا

برد او را زیر دستان بلا

سکه دولت بر او زد برملا

دل مرا در بر تپید از این صلا

جان سبق کرده به میدان بلا

این سببها جمله آمد ابتلا

ابتلا از بهر ما آمد بلا

جان نثاران را همی گوید صلا

سوی قربانگاه و میدان بلا

دور از شاه خراسان در بلا

همچو ایوبم بکرمان مبتلا

آدم آسا از فریب آسمان

صرت من فردوس طوس را حلا

گرچه دارالفقر کرمان جنتی است

[...]

أیُّها القَلبُ الحَزینُ المُبتلا

فی طریقِ العشقِ انواعٌ البَلا

یاوه کرده وسوه باشی دلا

گر طرب را باز دانی از بلا

چند از ماضی سخن گویی دلا

چون تو صوفی نقد حالت کو هلا

قَالَ مَا مِنْحَرثٍ مِنْکَ کامِلا

مِثْلُکَ رَبُّکَ یُجِیْبُ سَائِلا

خواست در جام جهان بین اولاً

جلوه گر گردد جمالش مجملاً

تن به صد دردت نمایدمبتلا

بگذر ازتن تا نیفتی در بلا

من نباشم در زمین کربلا

بر تو بخشیدم من این تاج ولا

بنگرید آن شاه اورنگ ولا

که چه سان تازد همی سوی بلا

کای امیر کاروان کربلا

کوفیان بر غارت ما زد صلا

شه به قربانگاه دشت کربلا

بر نشست و کشتگان را زد صلا

آید آن سلطان اقلیم ولا

بار دیگر بر زمین کربلا

کز جفای کوفیان در کربلا

کشته شد آن شاه اقلیم ولا