آنک دارد بر صراط اول گذر

هست او از قول پیغمبر عمر

هم هدایت در جهان و هم هنر

امتش در عهد او شد بیشتر

در خلافت میل نیست ای بی‌خبر

میل کی آید ز بوبکر و عمر

بهترین چون نزد تو باشد بتر

کی توان گفتن ترا صاحب نظر

با حذیفه گفت ای صاحب نظر

هیچ می‌بینی نفاقی در عمر

بر تو گر این خواجگی آید به سر

زین غمت صد آتش افتد در جگر

چون اویس این حرف بشنید از عمر

گفت تو بگذار و فارغ در گذر

چون شنید این حجت محکم عمر

کار ازین حجت برو شد سخت تر

تو علی دانی و بوبکر ای پسر

وز خدای عقل و جانی بی‌خبر

گفت من از حق نمی‌آیم به سر

کی توانم داد از یاران خبر

بر زمین خونم روان شد از بصر

من ز خون خویش بودم بی‌خبر

من چنان می‌خواهم ای عالی گهر

کز گنه‌شان هم ترا نبود خبر

خه خه ای طاووس باغ هشت در

سوختی از زخم مار هفت سر

هم ز دنیا هم ز عقبی درگذر

پس کلاه از سر بگیر و درنگر

صد هزاران پرده دارد بیشتر

هم ز نور و هم ز ظلمت پیش در

گفت چون می‌دیدمت ای بی‌هنر

بر تو می‌خندیدم آن ای بی‌خبر

طوطی آمد با دهان پر شکر

در لباس فستقی با طوق زر

گفت بود آدم همی عالی گهر

چون به فردوسی فرو آورد سر

اهل جنت را چنین آمد خبر

کاولین چیزی دهند آنجا جگر

گفت در هر دو جهان ندهد خبر

کس ز من یک پاک‌روتر پاک‌تر