من نمی‌بینم ترا در زیر پای

تا توانی زیر پای من میای

پای دادیمت که باشی پا بجای

وارهانی خویش را از تنگنای

ابلهی کردم که گفتم، ای خدای

گر توانی این گره را برگشای

بر در دونان، چو افتادم ز پای

هم تو دستم را گرفتی، ای خدای

باز در آن راه کج بنهاد پای

رفت با اهریمن ناخوب رای

تا نیفتادی، درین ظلمت ز پای

روشنی خواه از چراغ عقل و رای

گرگ راه است، این سیه دل رهنمای

بشکنش سر، تا ترا نشکسته پای

رای بد زد، گشت پست و تیره رای

سرکشی کرد و ، فکندیمش ز پای

کرد نفرین بر کسان کدخدای

که شبانگه ریختندم در سرای