گفت اگر دوزخ شود همراه من

هفت دوزخ سوزد از یک آه من

ای بمحشر تو شفاعت خواه من

قرّةالعین رسول و شاه من

مصطفی گفتا که راهش راه من

مرتضی شد در معانی شاه من

گفت بودم درشکم نه ماه من

بردم از روزن بروزی راه من

چون دلم خواهد ز من دلخواه من

تا فرستادن نباشد راه من

گفت دیدم دور بود از راه من

گفت بود آن دشت مجلس گاه من

چار حج دارم برین درگاه من

میفروشم آن بدین یک آه من

چون شدم از حال او آگاه من

باز گردانیدمش از راه من

نفس و شیطان زد کریما راه من

رحمتت باشد شفاعت خواه من

سرورا رسم تصوّف آن بود

کز تو می بیند دل اگاه من

تربیت بر سنة الله می کنی

زان که هستی پیر نیکو خواه من

جملگی از پیش من برداشتی

[...]

تا دعای او بود همراه من

چونک نومیدم من از دلخواه من

آه کردم چون رسن شد آه من

گشت آویزان رسن در چاه من

نی ز علم و معرفت آگاه من

نی قدم در راه و نی در راه من

آتشت اینست اگر ای شاه من

هفت دوزخ باد جولانگاه من

دامها گسترده اندر راه من

تا برد ایمان من ای آه من

من چرا ترسم ز دوزخ شاه من

چون ز دوزخ دل بود همراه من

هین سپاهت دور دار از راه من

که جهان سوز است برق آه من

کی در این وادی دلیل راه من

در شب تاریک رویت ماه من