در غدیرخم پی انعام عام

ساقی کوثر بکف بگرفته جام

مرد دزدی ناقلا «یاسی » بنام

اهل ده در زحمت از او صبح و شام

بسکه بدکار و جفا جو دیده‌ام

از بدیهای جهان ترسیده‌ایم

درس ها می داد بی نطق و کلام

فکرها می‌پخت با نخ های خام

گر سحر ویران کنند این سقف و بام

خانه ی دیگر بسازم وقت شام

تو براه من بنه گامی تمام

تا مَنَت نزدیک آیم بیست گام

تیره روزش کرد، چرخ نیل فام

تا شود روشن که شاگردیست خام

توشه بستم از حلال و از حرام

هم تو خوردی گاه پخته، گاه خام

این سخنها بهر تو گفتم تمام

تو چه گفتی؟ آرمیدی صبح و شام

گفت سوزن با رفوگر وقت شام

شب شد و آخر نشد کارت تمام

تا نمایندت بهنگام خرام

سیرگاهی خالی از صیاد و دام

در کنار او نشستی صبح و شام

نه نصیحت گوش کردی، نه پیام

رفت سوی آسیا هنگام شام

گندمش بخشید دهقان یک دو جام

یک شبی آن سفلهٔ بی ننگ و نام

جست ناگاه از یکی کوتاه بام

فقر میبارد همی زین سقف و بام

نه حلال است اندر اینجا، نه حرام

دسته‌ها چیدند از ما صبح و شام

هیچ ننهادند نزدیک تو گام