گر ز ما پرسند، برگویید راست

کآن ز پا افتاده سرگردان کجاست

سالکی گفتش که ره خالی چراست

هدهدش گفت این ز فریاد شماست

چون تو جویایی و ماجویان راست

در میان ما تفاوت از چه خاست

هرکسی میگفت شاها او گداست

شاه گفتا هرچ هست انباز ماست

این طلب گر از تو و از من خطاست

گر بمیرم این دم از غم هم رواست

این نیارستند کرد و آن رواست

در میان چندین تفاوت از چه خاست

گفت معلومت بیفکن کان خطاست

پس به هر راهی که خواهی شد رواست

مرد گفتش اینچ گفتی نیست راست

در بیابان فراخت تنگناست

گرچه این سگ دشت و صحرا را سزاست

اطلس و زر و گهر ما را هواست

بایزید از جمله مرد مرد خاست

زانک ما را خواست هیچ از ما نخواست

آنچ فرمایی مرا آنست خواست

کار من بر وفق فرمانست راست

گفت گریان از چه‌ای بر گفت راست

کین زمان کردند از من بازخواست

گر کند گستاخیی او را رواست

زانک دایم رازدار پادشاست

چون ز چپ باشد ادب حرمت زراست

یک نفس گستاخیی از وی رواست

جملهٔ شهرش جوابش داد راست

کین غلامان عمید شهرماست

گر کژی گوید بدین درگه نه راست

عذر آن داند به شیرینی نه خواست

یک نفس بی او برآوردن خطاست

چه به کژ زو بازمانی چه به راست

حق چو نصرت داد و کارت کرد راست

او بکرد آن خود، آن تو کجاست

گفت آن زن را که درد زه بخاست

گر کسش بیدارگر نبود رواست

گر ز غیبت دیده‌ای بخشند راست

اصل عشق اینجا ببینی کز کجاست