ما رمیت اذ رمیتم در حراب

من چو تیغم وان زننده آفتاب

سایه‌ای‌ام کدخداام آفتاب

حاجبم من نیستم او را حجاب

آبگینهٔ زرد چون سازی نقاب

زرد بینی جمله نور آفتاب

صبر آرد آرزو را نه شتاب

صبر کن والله اعلم بالصواب

بر سر شطرنج چستست این غراب

تو مبین بازی به چشم نیم‌خواب

آنچ آن خر دید از رنج و عذاب

مرغ خاکی بیند اندر سیل آب

خس، خسانه می‌رود بر روی آب

آب صافی می‌رود بی اضطراب

ما چو کران ناشنیده یک خطاب

هرزه گویان از قیاس خود جواب

هم مقلد نیست محروم از ثواب

نوحه‌گر را مزد باشد در حساب

آن غریبی خانه می‌جست از شتاب

دوستی بردش سوی خانهٔ خراب

نیست خفاشک عدو آفتاب

او عدو خویش آمد در حجاب

دشمن آن باشد کزو آید عذاب

مانع آید لعل را از آفتاب

گازری گر خشم گیرد ز آفتاب

ماهیی گر خشم می‌گیرد ز آب

بی‌حجاب آب و فرزندان آب

پختگی ز آتش نیابند و خطاب

یافتش زیرک‌دل و شیرین جواب

از لب شِکر چه زاید شکرآب

راست گردان چشم را در ماهتاب

تا یکی بینی تو مه را نک جواب

یوسف مه‌رو چو دید آن آفتاب

شد چنان بیدار در تعبیر خواب

تو مرا باور مکن کز آفتاب

صبر دارم من و یا ماهی ز آب

ناگهان انداخت او خشتی در آب

بانگ آب آمد به گوشش چون خطاب

فایدهٔ اول سماع بانگ آب

کو بود مر تشنگان را چون رباب