نوح را گفتند امت کو ثواب

گفت او زان سوی واستغشوا ثیاب

شرح این کوته کن و رخ زین بتاب

دم مزن والله اعلم بالصواب

پیشه‌ها و خلقها از بعد خواب

واپس آید هم به خصم خود شتاب

همچو بطان سر فرو برده به آب

گشته طاووسان و بوده چون غراب

گفت پیغامبر چه می‌جویی شتاب

گفت باران آمد امروز از سحاب

همچنین سرما و باد و آفتاب

بر تفاوت دان و سررشته بیاب

چه قلاووز و چه اشتربان بیاب

دیده‌ای کان دیده بیند آفتاب

دل‌شکسته گشت کشتیبان ز تاب

لیک آن دم کرد خامش از جواب

نه سبو پیدا درین حالت نه آب

خوش ببین والله اعلم بالصواب

گر شوم مشغول اشکال و جواب

تشنگان را کی توانم داد آب

چون ندارد روی همچون آفتاب

او نخواهد جز شبی همچون نقاب

در بشر روپوش کردست آفتاب

فهم کن والله اعلم بالصواب

هر که باشد در پی شیر حراب

کم نیاید روز و شب او را کباب

چونک محمولی نه حامل وقت خواب

ماندگی رفت و شدی بی رنج و تاب

کعبه نادیده مکن رو زو متاب

از قیاس الله اعلم بالصواب

همچنین می‌گفت سرمست و خراب

داد پیغامبر گریبانش بتاب

دل بخواهد دست آید در حساب

با اصابع تا نویسد او کتاب

زانک شعشاع و حضور آفتاب

بر نتابد چشم و دلهای خراب

نار شهوت می‌نیارامد به آب

زانک دارد طبع دوزخ در عذاب

خلق آمد جانب عمر شتاب

کآتش ما می‌نمیرد هیچ از آب