بوی جوی مولیان آید همی

بوی یار مهربان آید همی

تو سنی کردم ندانستم همی

کز کشیدن سخت‌تر گردد کمند

جانم از درد تو خونین بود دوش

مونسم تا روز پروین بود دوش

ناله من تا بوقت صبحدم

یا غیاث‌المستغیثین بود دوش

هر کجا شهری است قطاع من است

گر بایران گر بتوران میروم

صدهزاران ترک دارم در ضمیر

هرکجا خواهم چو سلطان میروم

تا قیامت شرح عشقش دادمی

گر کسی بودی که باور داشتی

دشمن ما را سعادت یار باد

از جهان در عمر برخوردار باد

هر که خاری می نهد در راه ما

خار ما در راه او گلزار باد

هر که چاهی می کند در راه ما

[...]