گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۸۴

 

در چمن تا قامتش انداز شوخی‌کرد سر

سرو خاکستر شد و پرواز قمری‌کرد سر

بی‌نیازی لازم اقبال عشق افتاده است

عجز مجنون آخر استغنا به لیلی‌کرد سر

آسمان‌عمری‌ست در ایجاد دل خول می‌خورد

[...]

بیدل دهلوی
 
 
sunny dark_mode