گنجور

عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۴

 

دوش دل ناگشته سیر از وصل او بیهوش گشت

لیک شادم کز فغان در محفلش خاموش گشت

مرده ام زین غم که ناگه نیش ها در وی خلد

دوش چون دل با خیال دوست هم آغوش گشت

آن که دوش و دست او سجاده و تسبیح داشت

[...]

عرفی
 
 
sunny dark_mode