روی من چین از فراق آن نگار چین گرفت

عیش من تلخی ز عشق آن لب شیرین گرفت

این دل ناشاد من زان زلف چون شمشاد او

آن همی گیرد که فرهاد از غم شیرین گرفت

گر در آتش هیچ کس مسکن نگیرد پس چرا

[...]

چسم تو از ما خطائی دید و ابرو چین گرفت

حاجبت آورد از ترکان سپاه و چین گرفت

زلف تو چون هندوان آتش پرستی پیشه کرد

خواب خوش بادت کز آتش بستر و بالین گرفت

می‌رسد پیک صبا و مژده می‌آرد که باز

[...]