ای ز فیض ابر جودت تازه گلزار وجود

تازه نخلی چون تو هرگز سر نزد از باغ جود

شاه دریا دل غیاث الدین محمد آنکه هست

از ریاض همتش نیلوفری چرخ کبود

آیت سجده‌ست گویا نام با تغظیم او

[...]

اول که مرا عشق نگارم بربود

همسایه من زناله ی من نغنود

و اکنون کم شد ناله چو دردم بفزود

آتش چو همه گرفت کم گردد دود

دور از آن مژگان مرا دل سوی خنجر می رود

از سر آن کو اگر پا می کشم سر می رود

مال منعم می شود آخر نصیب دیگری

هر چه در مینا بود در کام ساغر می شود

بی پدر فرزند پامال ملامت می شود

[...]

پاده چی امرد ندارد کار با بود و نبود

می رود دنبال هر کس تا علف زاری نمود

کردمش با رنگریز امرد شبی گفت و شنود

پشت دستی زد که شد چشمم سیه رویم کبود

دلبر شب باز با من دوش صورتها نمود

همره خود خانه آوردم به هر صورت که بود

دوش دیدم آن پری رو در پی گفت و شنود

همچو گل می رفت خندان سوی اغیار حسود

جستم از بی طاقتی همچون سپند از جای زود

چون گرفتم دامنش مردم ز ناکامی که بود

اتفاق است آنکه هردشوار را آسان نمود

ورنه از تدبیر یک ناخن ‌گره نتوان‌ گشود

گر به شهرت مایلی با بی‌نشانی ساز کن

دهر نتواند نمودن آنچه عنقا وانمود

آرزو از نفی ما اثبا یار ایجاد کرد

[...]

بر در دل حلقه زد غفلت‌، ‌کنون آهش چه سود

اشک‌کم آرد برون از چشم روزن سعی دود

راحت این بزم بر ترک طمع موقوف بود

دستها بر هم نهادیم از طلب‌ ، مژگان غنود

بی‌بضاعت عالمی افتاد در وهم زبان

[...]

ریشه‌واری عافیت در مزرع امکان نبود

هرکه در دلها مدارا کاشت جمعیت درود

گرمی هنگامهٔ ما یک دو روزی بیش نیست

رفته است آنسوی این محفل بسی‌گفت و شنود

جز وبال دل ندارد زندگی آگاه باش

[...]

السّلام ای چهره‌ات شمع شبستانِ وجود

السّلام ای قامتت سرو بهارستانِ جود

السّلام ای آنکه تا آرامگاهت شد زمین

هست خاک تیره را صد ناز بر چرخ کبود

السّلام ای آنکه برتر پایة هر برتری

[...]

ای میانت درکمر همچون زیان اندر بسود

وان کمرگر ازمیانت کاست برحسنت فزود

صولجان زلفت ازخورگوی زیبائی ربود

گوئی از عشق مه روی تو بر چرخ کبود

خسرو صاحبقران روی ظفر پشت جنود

ناصرالدین شاه غازی مظهر غیب و شهود

حد انسان سد امکان صرف دل عین خلود

جان دانش کان بینش فصل جود اصل وجود

ذات او نابود ذات حضرت معبود بود

از کف دریا نوالش در جهان موجود بود

هر کجا تیغ شرربارش شرر افزود زود

شد بلد از جسم و جان دشمن مردود دود

حضرت ام الائمه فاطمه ارکان جود

مصدر خلعت زلال منبع بحر وجود

معنی عصمت کمال رحمت حی و دود

علت اشیاء غرض از هستی بود و نبود

لشکر قاجار را یغما شود شمشیر و خود

سر بریده تن دریده دیده تر دل پر ز دود

منکران را سیل خون جاری ز تن مانند رود

بگسلد از خرقه دستاربندان تار و پود

نصرة الخارج به بالای دو خط دو نقطه بود

نصرة الداخل دو خط بالا دو نقطه در فرود

بس که زاهد آورد با طاق ابرویت سجود

زهره از تاب جمالت نغمه و افغان سرود

ذره‌ای از پرتو حسنت به یوسف رو نمود

صد زلیخا در رهش افتاد رخ در خاک سود

در جهان نشنیده ام تا بود این چرخ کبود

کز سلیمان اهرمن انگشت و انگشتر ربود

دست بیداد فلک دستی جدا کرد از بدن

کز نهاد عالم امکان بر آمد داد و دود

از پی دیدار جانان کرد نقد جان نثار

[...]