ای شکوه نیم ترکت را زفعت بی ریا

تارک نه ترک زنگاری گردون زیر پا

خاک درگاهت که گوئی رفعتست اندر سپهر

صحن دلخواهت که گوئی دانش است اندر صفا

ز اقتباس سایه ات با مهر مستغنی کند

دیده ادراک را، ز آیینه گیتی نما

شاخ ترک نیم ترکت را کز آب لطف اوست

شاخ دولت تازه و برگ مکارم با نوا

ز التفات منزل دستور اعظم منزویست

جان دولت گویی اندر قوهٔ نشو و نما

صاحب عادل، پناه مملکت، صدر جهان،

حاتم ثانی، جهان معدلت، جان سخا

زبده دوران ضیاء الدین علی کز کلک اوست

آن باستحقاق و استعداد توفیق قضا

حل و عقد دولت دین گستر دنیا پناه

آب و تاب خنجر حق پرور گیتی گشا

ملجاء دولت وزیر ابن الوزیر ابن الوزیر

آنکه حشمت را روان بخشید و مدحت را بقا

رونق حکمش که بر دست فلک بست ارتعاش

جنبش کلکش که تعظیم هنر کرد اقتضا

ای سپهر ملک را رأی منیرت آفتاب؛

ای جهان جاه را خاک جنابت توتیا

تا ز صدر مسند دنیا و دین باشد نشان

ز آستان دین پناهت باد در عز و علا

هر سحر صد ناله و زاری کنم پیش صبا

تا ز من پیغامی آرد بر سر کوی شما

باد می‌پیمایم و بر باد عمری می‌دهم

ورنه بر خاک در تو ره کجا یابد صبا؟

چون ندارم همدمی، با باد می‌گویم سخن

[...]

ای مرا یک بارگی از خویشتن کرده جدا

گر بدآن شادی که دور از تو بمیرم مرحبا

دل ز غم رنجور و تو فارغ ازو وز حال ما

بازپرس آخر که: چون شد حال آن بیمار ما؟

شب خیالت گفت با جانم که: چون شد حال دل؟

[...]

من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا

سوی کوه طور رفتم حبذا لی حبذا

دیدم آن جا پادشاهی خسروی جان پروری

دلربایی جان فزایی بس لطیف و خوش لقا

کوه طور و دشت و صحرا از فروغ نور او

[...]

عقل دریابد تو را یا عشق یا جانِ صفا ؟

لوح محفوظت شناسد یا ملایک بر سما ؟

جبرئیلت خواب بیند یا مسیحا یا کلیم ؟

چرخ شاید جای تو یا سدره‌ها یا منتها ؟

طور موسی بارها خون گشت در سودای عشق

[...]

سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را

از صبوحی‌های شاه آگاه کن فساق را

از عنایت‌های آن شاه حیات انگیز ما

جان نو ده مر جهاد و طاعت و انفاق ما

چون عنایت‌های ابراهیم باشد دستگیر

[...]

دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا

مست آمد با یکی جامی پر از صرف صفا

جام می می‌ریخت ره ره زانک مست مست بود

خاک ره می‌گشت مست و پیش او می‌کوفت پا

صد هزاران یوسف از حسنش چو من حیران شده

[...]

از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا

او مسیح روزگار و درد چشمم بی‌دوا

گرچه درد عشق او خود راحت جان منست

خون جانم گر بریزد او بود صد خونبها

عقل آواره شده دوش آمد و حلقه بزد

[...]

ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا

ای مراد و حاصلم بیا بیا بیا بیا

مشکل و شوریده‌ام چون زلف تو چون زلف تو

ای گشاد مشکلم بیا بیا بیا بیا

از ره منزل مگو دیگر مگو دیگر مگو

[...]