لاجرم لشکر بر او شورید و شد شیرویه‌شاه

خسرو پرویز شد در بند شیرویه تباه

شاه تن درداد و صلح افتاد در کار دو شاه

همچنان برجای ماند آن دوستی تا دیرگاه

وز پی تنبیه افغان برد زی خاور سپاه

هم درآمد قندهار وکابل اندر دست شاه

زان سپس بغداد را بگرفت شاه کینه‌خواه

با نوید فتح‌، زی ایران‌زمین پیمود راه

لیک شد قیصر ضمین کز بعد مرگ پادشاه

خسروی عباس و آلش را بود بی‌اشتباه

کلب درگاهت صغیرم من که از فرط گناه

نامه‌ام چون روی و رویم گشته چون روزم سیاه

در دو عالم غیر درگاه توام نبود پناه

اولاخراهم کنی بر من تو از رحمت نگاه