ای رخ فرخنده ات خورشید ایوان جمال

قامت نورانیت شمع شبستان خیال

هدهد فرخنده فال طرف بامت جبرئیل

بلبل دستانسرای باغ اسلامت بلال

گاه اعجاز کلام از لفظ گوهر بار خویش

[...]

روشنست از سرخی روی شفق بر اهل حال

این که او را هست در دل ذره از مهر حال

هر که مهر چارده معصوم دارد کامل است

هست ماه چارده را هم ازان مهر این کمال

نیست دور چرخ جز بر منهج اثنا عشر

[...]

ای وجودت در جهان افرینش بی‌مثال

آفرین گوینده برذات جلیل ذوالجلال

خالق است ایزد تو مخلوقی ولی از فوق و تحت

چون شریک اوست شبهت ممتنع مثلث محال

بهر استدعای خدمت قدسیان استاده‌اند

[...]

ای جمال هر جمیل و ای جمالت بی‌مثال

هر جمال از تست زانرو دوست میداری جمال

از جمالت پرتوی بر هر جمیل افکندهٔ

زین سبب دل میبرد هر جانبی صاحبجمال

تا بود اهل نظر را حسن خوبان دلربا

[...]

گفتمش با شوخ شالی کار ای نازک نهال

در قفای خرمنت تا کوفتن هستم کشال

ساغر بزمت لبالب باشد از آب زلال

طبع صافت را مباد از گردش دوران ملال

ساکنان باغ می گویند شاها عرض حال

ما اسیر هجر و خلقی محرم بزم وصال

سیدا خون می خورم عمریست از بزم وصال

ناتوان گردیده است اعضای من همچون هلال

مدتی بگذشت معلومم نشد ای نونهال

گفته یی تدبیر کارت می کنم وحشی منال

می گشاید چشم بستن قفل درهای وصال

پلک ها بر هم بود چسباندهٔ مشق خیال

گرد کلفت بسکه بر رخسارم از جوش غم است

روی بر دیوار در آیینه ام دارد مثال

صدمه های دل طپیدن سخت زور آورده است

[...]

سعی روزی‌کاهش است ای بیخبر چشمی بمال

آسیاها شد درین سودا تنک‌تر از سفال

از کدورت رست طبعی‌ کز تردد دست بست

آب خاک آلوده را آرام می‌سازد زلال

دستگاه جاه‌، اصلش واضع شور و شر است

[...]

صبحدم در باغ دیدم عندلیبی از ملال

سرکشیده در فراز گلبنی بر زیر بال

گاه می‌شد از فغان خاموش و گاهی می‌کشید

از ته دل ناله زاری ازو کردم سوال

کز گلت باشد چو ساز و برگ وصل آماده چیست

[...]

صد هزار افسوس کز بی‌مهری گردون نهاد

آفتاب عمر یوسف میرزا رو در زوال

ماه اوج عزت از دور سپهر بی‌درنگ

ناگه از اوج شرف رو کرد در برج و بال

شد نهان در تیره خاک آن قیمتی گوهر که بود

[...]

بیت معموری که نامش تن نهاده ذوالجلال

چار دیواری است بر پا لیک در دست خیال

اول و آخر نمی باشد به پیش اهل دل

حرف ماضی و مضارع را مپرس از اهل حال

یوسف مصری ز [خواری] شد عزیز روزگار

[...]

اهل عرفان را نباشد فکر سبز و زرد و آل

هر چه افتد در کف دریا بود رزق حلال

گرد کلفت روشنی بخش ضمیر عارف است

خاکساران را غبار تن بود وجه کمال

عاشقان را نشکند پرهیز جز دیدار دوست

[...]

این خیال خودپرستانند غافل کان جمال

تا به چشمی درنیاید برنیاید در خیال

عقل گوید رب ارنی عشق می‌گوید که هی!

کَیفَ اَعبُد؟ گاه من معبودم و گه ذوالجلال

کَیفَ اَعبُد را شنیدی کوش تا بینی رُخَش

[...]

تا نسازی بر به شهبازان شاهین پر و بال

خسته بال آشیانه فر و فال

از عطش تا خشک گردید آن لب کوثر مثال

چهره گردون گرفت از اشک کوکب رنگ آل

از خطا خون حرامی محترم کردی حلال

بی ملال زین گنه نی انفعال

چرخ گردیده مقید به سکون خاک مثال

ز انتقالات ملال

عاشقان را که بود عمر ابد بزم وصال

شده از فرط ملال

هر وجودی ‌را به ‌وهم اندر توان ‌جستن همال

جز وجود مهتری ‌کاو را همالستی محال

روی دین پشت هدی غیث‌ کرم غوث امم

چرخ فر قطب ظفر اصل هنر فصل‌ کمال

قهرمان ملک و ملت حاجی آقاسی‌ که هست

[...]