از باد سر زلفت یک روز پریشان شد

جان و سره مسکینان در پای تو ریزان شد

حال دل خود گفتم با چاره گر دردی

بیچاره به درد دل آهی زد و گریان شد

چشم که رسید آیا باز این دل خرم را

[...]

تا ماه مرا بررخ زلف سیه افشان شد

در ظلمت شب خورشید پیدا شد و پنهان شد

تا زلف مسلسل را در جمع پریشان کرد

صد طایفه بر هم خورد صد جمع پریشان شد

آباد نخواهد شد عالم ز کسی کز او

[...]

نعمت علی آن اختر کز برج تو تابان شد

در دوده شه صابر بر فقر نگهبان شد

مر جشن غدیرت را ساعی ز دل و جان شد

بس مشگل مسکینان کز لطف وی آسانشد