ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست

تو اصلی و هر دو کون پیرایه تست

کی سایه بود ترا که خود نور توئی

وین نیر اعظم فلک سایه تست

اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست

از پیکر اصلیش مثالی مانده ست

بیچاره ز خرمن خیالیست جوش

ز آنروست کزو همی خیالی مانده ست

ای در همه حال روی دلها سویت

محراب نماز قبله ابرویت

از بوی شراب عشق در هر قدمی

افتاده روان خردی در کویت

از خاک در تو آب کوثر حجل است

وز بخت تو اقبال سکندر خجل است

وز خلق خوشت صبای ایام بهار

گردید خجل چنانکه عنبر خجل است

ای خاطر تو کتاب دین رافهرست

اندر غم هجر چشم جانم بگرست

اوراق مرا که داده بودم آنروز

ای نور رخ کوکب دانش بفرست

از دست تو در ساغر جانم خونهاست

وز عشق تو دل چو پرده قانونهاست

گویند که این باده افیون زهر است

زهر است و لیک حسرت افسونهاست

اشراق متاع غم رهین دل تست

الماس بلا کشت زمین دل تست

امروز به رقص جان فشان بر سر وصل

کاینک شب هجر در کمین دل تست

این منطقه فلک مدار غم تست

وین رشته چرخ پود و تار غم تست

هر روز و شب از دود دلم جزیه گرفت

تا دور معدل النهار غم تست

ای آنکه ترا حریم گردون حرم است

گر خون خوری از ساغر گردون چه غم است

دنیا چو رحم دان و در او خود را طفل

خون است غذای طفل تا در رحم است

اشراق همه جهان پر افسانه ماست

از ساغر عشق عقل دیوانه ماست

دیوان خرد کتابت خامه ماست

نه طاق فلک رواق کاشانه ماست

این دیده که عامل خراج غم تست

خون از دل من ستد که باج غم تست

در خرمن هستی من از دیده فتاد

این برق بلا که هم مزاج غم تست

از خاک من الماس جفا خواهد رست

وین شعله ز قبرم چو گیا خواهد رست

گر ابر غمت قطره چین خواهد ریخت

چون مو ز تنم خاک بلا خواهد رست

ای دوست بیا که بی تو بودن عار است

جان بی تو ز من چو سایه دیوار است

صبح همه بی باده وصلت شام است

نور همه بی نور جمالت تار است

با آنکه همیشه یار در کینه ماست

ز آن روی نتابیم که آئینه ماست

هرگز نرود خیال آن سرو سهی

زین شکل صنوبری که در سینه ماست

باد سحر از آه دم سرد من است

مصر غم عشق جان پر درد من است

در دشت مصیبت و بیابان بلا

چندان که نگاه می کنی گرد من است

بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت

بت کام از آن سرو قباپوش گرفت

خواهم که تمام عمر در برگیرم

آن بت که شبی ترا در آغوش گرفت

بوقلمونی و بایزیدی کفر است

وین دلسیهی و مو سفیدی کفر است

دانم که نیم لایق رحمت لیکن

از درگه دوست ناامیدی کفر است

برسید کاینات بی حد صلوات

بر زوج بتول و نفس احمد صلوات

بر هر سه خلیفه . . . . . .

بر هر دو نبیره محمد صلوات

برهان محبت نفس سرد من است

عنوان نیاز چهره زرد من است

میدان وفا دل جوانمرد من است

درمان دل سوختگان درد من است

بی تو دو جهان بر دل من زندان است

بی تو مژه در دیده من پیکان است

بی تو بمثل اشک من و چشم پر آب

طوفان بلا و بحر هندستان است