ما عاشق همت بلندیم

دل در خود و در جهان چه بندیم

آن به که یکی قلندری وار

می‌گیریم ار چه دانشمندیم

از بهر پسر به سر بیاییم

[...]

چون ما ز بهیش باز خندیم

شکرانه دهیم و عقد بندیم

ما که‌ز پی تو سپر فکندیم

گر عفو کنی نیازمندیم

بر آتش مهر او سپندیم

تا چند بر آتشش پسندیم