شه مظفر تمغاج خان کامروا

که گردش فلک توسن است رام ورا

ورای او ملکی نیست در بسیط زمین

مطاع و نافذ فرمان به ناروا و روا

شه بزرگ عطا کدخدای خرد و بزرگ

[...]

بسی عطای خدایست بی خلاف و خطا

خدایگانرا هست از خدای هفت عطا

یکی ز هفت عطا سوی تخت شاه آمد

که رفته بود بفرمان شاه سوی ختا

حکیم زد مثلی کز خطا صواب آید

[...]

خدایگان جهانرا خدای داد عطا

شهنشهی ز شهنشاه زاده والا

خدایگان بعطائی که از خدای گرفت

چه گنجها که بخلق خدای داد عطا

قلج قراخان پیوند ارسلان خاقان

[...]

چو شست گشت کمان قامت چو تیر مرا

چو شست راست برآمد بهار و تیر مرا

چو تیر کان زکمان از گشاد شست پرد

پرید عمرو کمان گشت و شست تیر مرا

ز شست زلف کمان ابروان و تیر قدان

[...]

در این جهان که سرای غمست و تاسه و تاب

چو کاسه بر سر آبیم و تیره دل چو سراب

خراب عالم و ما جغدوار و این نه عجب

عجب از آنکه نمانند جغد را بخراب

بخواب غفلت خفتیم خورده شربت جهل

[...]

سوی ختا بسفر شد بعزم و رأی صواب

بدفع شر خشم شاه شرع با اصحاب

ز پادشاه ختا جست عدل نوشروان

چو یافت آنچه بجست آمد از خطا بصواب

امان خطه اسلام بود ز اهل خطا

[...]

ز روزگار به جان آمدم ز غم بشتاب

اگر بنالم جای است ازین عنا و عذاب

زمانه میدهدم گوشمال و می زندم

مگر که خیک شد ستم زمانه را دریاب

مثل زنند که شاعر دروغگوی بود

[...]

رسیده ماه محرم بسال پانصد و شصت

ببارگاه وزیر خدایگان بنشست

که تا نظر کند اندر جمال طلعت او

که هیچ شه را مانند او وزیری هست

خجسته رأی و همایون لقا و فرخ فال

[...]

دل مرا دل معشوق من موافق نیست

وگر موافق باشد ز عشق لایق نیست

موافقت ز دل عاشقان پدید آید

موافقت نپذیرد دلی که عاشق نیست

از آن بسی که بخوشی چنان نباشد شهد

[...]

خدایگان فاضل خدای یار تو باد

قرار ملک تو بر تیغ بیقرار تو باد

ز بیقراری تیغت سپهر را ماند

سپهر گفته بتیغت که کار کار تو باد

ز گوهر است شها روی تیغ تو چو نگار

[...]

هلال روزه نمود از سپهر دایره وار

بشکل و گونه چنان نیم دایره دینار

تمام دایره گردد چو مه بنیمه رسد

تمام نیمه بحرمت بدان برین پرگار

فلک نموده چو زنگار یافته لگنی

[...]

هلال روزه نمود از سپهر پر اختر

بشکل مشرب زرین ز چشمه کوثر

کنار چشمه کوثر رسد بروزه گشای

رحیق محترم از حق بجای شام و سحر

بر اهل دین سحر و شام این همایون ماه

[...]

ز گرد راه چو عنقا باشیانه باز

بسوی بنده خرامید شاه بنده نواز

شهی که بنده نوازی و لطف او آورد

شهان روی زمین را به بندگیش نیاز

شهی که بارگه اوست سجده گاه ملوک

[...]

وزارتست باهل وزارت آمده باز

سرای دولت میرانیان شده در باز

نظام دین شه میرانیان که بر شاهان

خجسته فال تراست از همای و از شهباز

چهار سال چو شهباز از آشیانه ملک

[...]

وزیر شاه بدیدار پهلوان بر غوش

گرفت و داد بپیمان دوستی دل و هوش

بموسم گل و بلبل زجام و بلبله کرد

شراب گلگون از دست گلعذاران نوش

همه سعادت دستور شاه سعدالملک

[...]

منم منم زده در دل ز عشق یار آتش

گمان مبر که یک آتش که صدهزار آتش

چو نار شد دلم از عشق ناردان لب دوست

میان دل همه چون دانه های نار آتش

هر آفریده بترسد ز آتش و دل من

[...]

مؤیدین جمال ای ستودهٔ آفاق

ترا به مدح من اهلیت است و استحقاق

مرا به جود تو دانم که همچنین باشد

که از حکیمان طاقم تو از کریمان طاق

به حق من نبود جود تو به روی و ریا

[...]

هلال روزه میمون لقای فرخ فال

نمود روی ز گردون نیل فام چو نال

خمیده قامت و خدمت نموده بر گردون

ز روی قبله بدرگاه آفتاب جلال

اجل صاحب عادل که مثل او گیتی

[...]

همه سلامت آن باد کو بجان و بدل

خوهد سلامت احوال صاحب عادل

همه مراد کسی باد حاصل از عالم

که او مراد ورا خواهد از جهان حاصل

زمانه بنده اقبال صاحب است بدان

[...]

نگار من همه حسن و ملاحت است و جمال

همه ملاحت حسن و جمال او بکمال

غزال چشم نگاری که بر شکار دلم

شداست چیره تر ار شیر در شکار غزال

ز بسدین لب لعل شکر سرشته او

[...]