پدر گر دلیرست و نراژدهاست

اگر بشنود راز بنده رواست

بدین حجره رودابه پیرایه خواست

بدو دادم اکنون همینست راست

بدو گفت آری همینست راست

زبان تو بر راستی بر گواست

به زخمی چنان شد که دیگر نخاست

ز مغزش زمین گشت باکوه راست

چو نامه نوشتند و شد رای راست

ستد زود دستان و بر پای خاست

زمین را ببوسید و بر پای خاست

بگفت آنچه اندر نهان بود راست

ترا بویهٔ دخت مهراب خاست

دلت راهش سام زابل کجاست

ز هر چیز کز من به خوبی بخواست

سخنها بران برنهادیم راست

بدو گفت سیندخت هدیه کجاست

اگر دیدن آفتابت هواست

ابر سام یل موی بر پای خاست

مرا ماند این پرنیان گفت راست

وزان پس فرستاده را پیش خواست

درم ریخت تا بر سرش گشت راست

کنون شد مرا و ترا پشت راست

نباید جز از زندگانیش خواست

چپ شاه گرد تلیمان بخاست

چو شاپور نستوه بر دست راست

نثاری فرستم چنان چون سزاست

جز این نیز هرچ از در پادشاست

نگه کرد تا جای گردان کجاست

خدنگی به چرخ اندرون راند راست

برآشفت و گفتا که نوذر کجاست

کزو ویسه خواهد همی کینه خواست

بدو گفت هر بد که آید سزاست

بگفت و برآشفت و شمشیر خواست

مر این را بر و بوم ایران بهاست

بدین بر تو خواهی جهان کرد راست

گهی سوی چپّ و گهی سوی راست

بران گونه از هر سویی کینه خواست

که آن ترک در جنگ نر اژدهاست

در آهنگ و در کینه اَبر بلاست